Bidden op je werk - Bedrijfsgebed

Maarten Pijnacker Hordijk werkt bij ProRail en is vanaf 1986 betrokken bij pauzebidstonden bij NS in Utrecht. Daarnaast is hij coördinator van bedrijfsbidstonden in Nederland. Zie www.christenzijnopjewerk.nl en www.bedrijfsgebed.nl. In het Nederlands Dagblad van 4 november 2013 schreef hij het volgende artikel:

 

GEBED HOUDT WERKENDEN OP DE BEEN

Predikanten en voorgangers hebben vaak geen idee van wat hun werkende gemeenteleden wekelijks meemaken. Bijvoorbeeld spoormedewerkers die regelmatig worden geconfronteerd met mensen die voor de trein springen. Gebed kan veel doen.

Binnen veel kerken en gemeenten bestaat het hardnekkige beeld dat mensen die 'fulltime christen zijn' geestelijker en dus belangrijker zijn dan 'gewone christenen'. Christenen op de werkvloer hebben door dit verkeerde beeld niet het idee dat hun werk in 'geestelijke zin' meetelt en zo ontstaat verlegenheid met het christen-zijn op je werk. Veel christenen trekken nu op hun werk hun mond niet open. Of doen het wel, maar dan heel onhandig. Ik merk dat steeds opnieuw als ik met mensen dieper doorpraat over 'christen-zijn op je werk'. Dit beeld tref je helaas in alle kerkelijke richtingen aan.

Bedrijfsbezoeken
Wat werkenden in de kerk vooral meekrijgen, is dat het gaat om de kerk en om wat je in je vrije tijd doet. Of dát wel in orde is. En je werk: dat is nou eenmaal nodig om in ons onderhoud te voorzien. O ja, en om de kerk te financieren.
Hoe komt dit? Zou een dominee niet eens wat bedrijfsbezoeken moeten afleggen? Of wat meer naar het gewone leven van werknemers vragen? Ik hoor er nooit over en ik heb toch contacten met enorm veel christenen op de werkvloer.

Werkvloer
Uit contacten met hen blijkt dat predikanten en voorgangers meestal geen idee hebben wat het grootste deel van hun volwassen gemeenteleden wekelijks meemaken. Dat maakt ook dat zij algemene zaken zoals 'gij zult niet stelen' nauwelijks vertalen naar de werkelijkheid van maandag. Hoe vaak hebben zij bijvoorbeeld opgeroepen om niet te sjoemelen (Rabobank)? En: hoe vaak roepen ze mensen op om voor hun collega's te bidden?
Om dat concreet te maken: ik werk bij Prorail. Daar (en ook bij NS) bidden we wekelijks met een groep mensen tegen de zelfmoorden die op het spoor plaatsvinden. Er vindt op het spoor namelijk een geestelijke strijd plaats op leven en dood, een strijd waar mensen kapot gemaakt worden. Wij bidden voor het personeel op de trein en met name voor christelijke collega's.

Zelfdoding
Machinist Sake Adema vertelde in 2010 op spoorchristenen.nl op de pagina Spoorsuïcidepreventie
wat er gebeurde toen hij begon te bidden 'tegen de zelfmoorden in'. 'Het is geweldig hoe we hebben mogen constateren dat het aantal zelfdodingen en dodelijke slachtoffers door ongelukken drastisch is gereduceerd in de gebieden van Arriva Friesland en Groningen. In 2007, 2008 en 2009 hebben we drie dodelijke slachtoffers per jaar betreurd. Dit was voorheen een veelvoud.'

Carrière
Het is belangrijk dat christelijke gemeenten om hun werknemers heen staan. Er zijn bijna geen kerkgangers die ooit een preek hebben gehoord over werk. In al die jaren dat ik betrokken ben bij bedrijfsgebed hoor ik dat steeds weer. Alsof werk een vloek is. En dat is het niet. Nog voor de zondeval krijgt de mens van God de opdracht om te heersen en te werken (Genesis 1:26, 28 en 2:15, 19). Er is geen tegenstelling tussen 'geestelijk' en 'gewoon, seculier' werk. Als je actief wordt in de gemeente, kies je dan voor God? En, omgekeerd, als je kiest voor je werk of carrière, kies je dan 'dus' voor jezelf? Wat is dat voor onzin? We maken de kerk en het werk daarin zo veel te belangrijk: het gaat om Gods Koninkrijk, en dat is veel breder dan de kerk.

Rekensommetje
Onze maatschappij staat zeker open voor integere en authentieke christenen. Er zijn prachtige initiatieven. Bij een kleine tweehonderd bedrijven en organisaties op zo'n driehonderd ­locaties wordt meestal wekelijks in een lunchpauze samen gebeden met christen-collega's. Enthousiaste ­christenen proberen ook op die manier hun geloof handen en voeten te geven. Een prachtig stukje oecumene in de praktijk. En het heeft effect. Niet alleen op christenen zelf, die elkaar zo bemoedigen. Deze christenen krijgen ook meer oog voor de rest van het bedrijf, krijgen veel meer begrip en compassie. En dat wordt door niet-christenen opgemerkt.

Een simpel rekensommetje laat het zien: als 5 procent van de werkenden christen is, gaat het om zo'n 400.000 christenen. Zij hebben elk jaar opnieuw 1000 tot 1600 uur 'natuurlijk' contact met 1 à 2 miljoen niet-christencollega's. Een gigapotentie voor Gods Koninkrijk dus, die we nog niet of nauwelijks benutten. Tijd om dit te veranderen.

Tot slot
Vraag jouw kerk om te preken over 'Christen-zijn op je werk'. Doe dat bij voorkeur op de jaarlijkse themazondag in november. Zo'n preek kan ook heel geschikt zijn voor werklozen, studenten, huisvrouwen en gepensioneerden.
Meld je kerk vrijblijvend aan op de website, ook als je kiest voor een andere datum. Zie www.christenzijnopjewerk.nl

Meer lezen?
In dit artikel - ook van de hand van Maarten Pijnacker Hordijk - vind je de visie op bedrijfs- en overheidsgebed uitgebreider uitgelegd.